Ataki na pogrzeb Kory

Prawicowcy i księża atakują pogrzeb Kory. Co za małość w katolickim ponoć kraju. Wstyd cytować. Za komentarz wystarczą słowa „odwieszonego” niedawno księdza Lemańskiego: „Zamilcz, klecho”.

Może drastyczne, ale uzasadnione, bo księdzu wypada upomnieć innego księdza, gdy trzeba. A biskupi nie mogą milczeć, gdy księża miotają obelgi na papieża Franciszka za to, że uznał karę śmierci za niedopuszczalną. Ale milczą. Ryba (symbol chrześcijaństwa) psuje się od głowy.

Niech się więc nie dziwią obrazowi Kościoła w Polsce w nowym filmie Wojciecha Smarzowskiego „Kler”:

Prawicowi hejterzy rzucili się z kolei na Wojciecha Manna, bo powiedział podczas pożegnania Kory, że przeżyła brak demokracji, demokrację i parodię demokracji. Ależ tak, Mann nazwał rzeczy po imieniu: Polska pod rządami PiS jest parodią demokracji. Korę to oburzało, bo była nie tylko artystką, ale też obywatelką. Pisze o tym w pośmiertnym wspomnieniu w „Newsweeku” Magdalena Środa, zaprzyjaźniona z Korą: „Całą sobą nienawidziła tego, jak PiS niszczy demokrację, jak klerykalizuje kraj, jak zaprowadza rządy głupoty, kłamstwa, ignorancji i pychy”.

Mówienie gorzkiej prawdy nie obraża majestatu śmierci. Majestat śmierci i powagę pogrzebu obrażają hejterzy i ci księża, którzy swoje satanistyczne obsesje usiłują wciskać innym.

Tylko że Polska nie składa się z samych katolików. Niekatolikom nie odebrano jeszcze praw i mogą mieć pogrzeb, jaki chcą, księżom nic do tego. Niekatolicy nie wtrącają się do obrzędowości katolickich pogrzebów i tak powinno być w normalnym kraju.

Mamy tu do czynienia z obłudą i cynizmem. Prawica uważa, że jej wolno atakować wszystkich i wszystko. Gdy następuje kontratak, zwykle dużo łagodniejszy, podnosi rwetes, że to skandal, hańba i zamach na wolność słowa. Nie pochwalam chamstwa w żadnym kolorze politycznym czy konfesyjnym, ale prawica musi się nauczyć, że nie wszystko jej wolno, bo teraz rządzi PiS.

Polska nie jest tylko dla prawicy i dla Kościoła, ale dla wszystkich obywateli. Prawica nie ma monopolu na wiarę, religijność, duchowość, na etykę i patriotyzm. A na grobie Kory na Powązkach wciąż przybywa kwiatów. I nie przynoszą ich diabły, tylko ludzie, którzy kochają i będą kochać Korę.