Dzieło Jerzego Kaliny postawione przed Muzeum Narodowym w Warszawie przynosi efekt odwrotny do zamierzonego przez autora i dyrekcję placówki. Przyczynia się do pogłębienia sporu o ocenę pontyfikatu Jana Pawła II. Spór się radykalizuje. W nurcie krytycznym ociera się już o delegitymizację papieża Wojtyły, całkowitą reinterpretację jego roli w historii Kościoła rzymskokatolickiego, Polski i świata.

A jakie to ma znaczenie dla Polski, czy premierem będzie dalej Morawiecki i czy z rządu wyleci Ziobro? W czym Polsce pomogą walki frakcyjne w obozie nieudolnej władzy albo wsadzenie na stołek tego czy innego spośród wiernych i miernych? Polska zasługuje na więcej.

Nawet Radosław Sikorski, człowiek bywały w świecie i racjonalny w polityce, posłużył się tym chwytem. Są w modzie dwa zwroty, oba łacińskie, klony najbardziej znanego „reductio ad absurdum” (sprowadzenie czegoś do absurdu).

Wreszcie roztropny głos odrębny polskiego biskupa. Trzy razy „nie” bp. Piotra Jareckiego wobec polityki polskiego episkopatu. W promocyjnej rozmowie z red. Tomaszem Krzyżakiem z okazji wydania ich wspólnej książki.

Ludzie Kościoła instytucjonalnego reagują w trudnych dla siebie sprawach najczęściej dopiero pod presją opinii publicznej. Teraz pod naciskiem mediów kard. Stanisław Dziwisz, były metropolita krakowski i wieloletni zaufany sekretarz osobisty Jana Pawła II, wydał oświadczenie w bulwersującej sprawie ks. Wodniaka. Niezbyt przekonujące.

Abp Marek Jędraszewski wystąpił z pochwałą małżeństwa i rodziny. Dobrze, ale na tym nie skończył kazania do pielgrzymki rodzin w Kalwarii Zebrzydowskiej. Bo od razu dołożył osobom, które nie żyją w małżeństwie i nie zakładają rodziny: „Wbrew temu co głoszą modne ideologie, człowiek nie żyje i nie umiera dla siebie. W społeczeństwie singli człowiek egzystuje jako samotna wyspa, przelotne związki z innymi są nietrwałe i zawierane bez zobowiązań”.

W mediach głośno o księdzu pedofilu z Międzybrodzia Bielskiego. Obszernie pisze o tej okropnej sprawie reporter Onetu Szymon Piegza. Ujawnia nazwisko, podaje bulwersujące szczegóły. Materiał nosi tytuł: „Czy Pan Bóg zapomniał o Międzybrodziu?”. Tego oczywiście nikt nie wie, ale na pewno wolno zapytać, czy o tej ponurej sprawie zapomniał Kościół?

A dokładnie 1516. Taką liczbę podaje kościelny ośrodek statystyczny ISKK za okres 2006-10, czyli pięć lat. I informuje, że po tej dacie zaprzestano gromadzenia danych, bo skala zjawiska była niewielka. Uważam, że niesłusznie, bo nie o same liczby tu chodzi.

Wymowne porównanie religijności robotników pokolenia Solidarności z religijnością robotników w 2020 r. Najpierw historia. Działo się 40 lat temu: zachodni dziennikarze i różni lewicowi i ultralewicowi działacze polityczni nie mogli uwierzyć własnym oczom: wielkoprzemysłowa klasa robotnicza, stworzona na potrzeby ciężkiego przemysłu, teoretycznie awangarda socjalizmu, żywy dowód propagandy o państwie robotników i chłopów – masowo i bez żadnego przymusu ze strony KRK brała udział w improwizowanych praktykach religijnych podczas strajku w Stoczni Gdańskiej i innych zakładach pracy.

Mimo fali hejtu, ks. Alfred Wierzbicki, etyk, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, nie żałuje, że wraz z innymi osobami poręczył za Margot.