To nie była paranoja. Sprawa agenta Rubcowa

8 września 2024
Adam Szostkiewicz

Tę sprawę rosyjskiego agenta podającego się za dziennikarza prezydent Duda spróbował publicznie przedstawić jako przykład, że za rządów Tuska polskie służby nadal współpracują ze służbami rosyjskimi.

W rzeczywistości agent został zwolniony z aresztu w ramach wymiany szpiegów i killerów rosyjskich za fałszywie skazanych na wieloletnie więzienie obywateli USA, Niemca skazanego przez reżim Łukaszenki na karę śmierci oraz grupy rosyjskich dysydentów, przeciwników polityki Putina. Obecny rząd współpracował więc z sojuszniczymi służbami zachodnimi, a nie rosyjskimi. Prezydent Polski swej wypowiedzi nie poparł żadnymi dowodami.

Dowodem nie może być to, że przed zwolnieniem Rubcowa zezwolono mu przejrzeć akta śledztwa prowadzonego przeciwko niemu przez polskie służby i prokuraturę. To w praworządnym państwie rzecz normalna. Władze śledcze zaznaczyły, że akta nie zawierały informacji wrażliwych z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa, np. dotyczących tzw. technik operacyjnych wykorzystanych przez ABW. Czyli że Rubcow nie miał wglądu w tajemnice państwowe. Jeśli było inaczej, da się to łatwo ustalić. Na razie więc należy założyć, że władze mówią prawdę w takim zakresie, w jakim pozwala na to interes państwa, a prezydent, jak to ujął Tusk, wygaduje bzdury i poważnie szkodzi interesom Polski.

Aresztowanie Rubcowa w Przemyślu na początku agresji Rosję na Ukrainę było szeroko komentowane w Polsce i na Zachodzie. Działo się to jeszcze za czasów, gdy w Polsce rządził obóz Kaczyńskiego, więc wśród obserwatorów niezależnych, w tym ekspertów, nieufającym politykom PiS, pojawiły się wątpliwości, czy aresztowanie było uzasadnione i czy Rubcow/Gonzalez jest faktycznie agentem rosyjskiego wywiadu wojskowego, a nie baskijskim dziennikarzem, za jakiego się podawał. Pojawiły się nawet międzynarodowe apele o jego zwolnienie.

Dziś jesteśmy lepiej i pełniej poinformowani. Obszerny materiał o Rubcowie opublikowało BBC. Wkrótce po wielkiej wymianie reporterka Sarah Rainsford rozmawia z wypuszczonymi na wolność rosyjskimi opozycjonistami oraz przebywającą na emigracji córką zamordowanego pod Kremlem Borysa Niemcowa, jednego z liderów antyputinowskich protestów w Rosji. Żanna Niemcowa wspomina, jak jej otoczenie początkowo odrzucało jej podejrzenia dotyczące „Pabla”: „to absurd, zwariowałaś, to paranoja!”. A jednak to ona miała rację. Zwolnionego Rubcowa witał w Moskwie sam Putin. Wymienili uściski.

Wymiana szpiegów za dysydentów nie wszystkim się spodobała. Można ją było odczytać za zrównanie niewinnych ofiar z funkcjonariuszami reżimu Putina. Waszyngton Bidena chciał doprowadzić do zwolnienia swoich obywateli bezpodstawnie oskarżonych o szpiegostwo przeciwko Rosji. Amerykanie byli motorem, ich sojusznicy, w tym Polska, uznali, że gra jest warta świeczki. Rząd Tuska zgodził się na zwolnienie Rubcowa z aresztu.

Gdzie tu jest ślad jakiejkolwiek szkodzącej Polsce współpracy naszych służb z rosyjskimi? Nie ma żadnego, ale przecież nie o fakty tu chodzi, tylko o walkę polityczną w naszym kraju u progu wyborczej kampanii prezydenckiej. W ostatnim roku prezydentury Duda po raz kolejny włączył się do tej walki. Tym razem jednak dopuścił się aktu niesłychanego: na oczach Zachodu usiłował zdezawuować polskiego premiera i polskie służby specjalne jako kolaborantów Rosji Putina. A otoczenie Dudy, zamiast się odciąć, wspiera insynuację prezydenta.

Kaczyński z Kamińskim mieli aż osiem lat, by „upatriotycznić” polskie służby. Skoro Duda sugeruje, że teraz współpracują z rosyjskimi, to powinien to udowodnić: podać nazwiska, wskazać przykłady. Przecież po dojściu do władzy obecnej koalicji wielkiej czystki w nich nie było, wymieniono głównie szefów. Czyżby zatem w czasie rządów pisowskich, a nie tylko demokratycznych, jak sugeruje prezydent, już trwała antypolska współpraca z Rosjanami? „Bo tak to wygląda”, że zacytuję pana Dudę. Nie wierzę ani w jedno, ani w drugie. To prezydent w swej grze o powrót PiS do władzy popada w paranoję na punkcie Tuska.