O autorze

Moze dla rozrywki warto to przeczytac:
http://wyborcza.pl/1,75248,10798649,Kogo_sie_boi_prezydent_Gruzji.html
Nie jestem pewien, czy ktos pamieta nasze potyczki w sprawie wojny rosyjsko-gruzinskiem i poparcie dla „demokraty” z Tbilisi? Zwlaszcza ci, ktorzy czuja sie rusofobami. Odwiedzili go w koncu 4 prezydenci na pamietnym wiecu.
Mnie przypomina to sztuke F. Duerenmatta „Wizyta starszej pani”.

Przeciwstawia się postawę JP2 i B16. Tamten był do śmierci, ten kończy inaczej. Jakoś nikt nie zauważa, że JP2 miał Razingera, a teraz na tym miejscu chyba nie jest osoba tego formatu. Do posługi papieskiej B16, moim zdaniem, należy doliczyć lata pracy w Watykanie, a na pewno lata choroby JP2, tego kard Wojtyła nie doświadczał. A może to chrześcijańskie miłosierdzie, żeby współpracownicy mieli sprawnego szefa?

Panie Adamie, a czy zauważył Pan swoje nazwisko w skandalicznym moim zdaniem oswiadczeniu posła Andrzeja Jaworskiego na strorie kurialnej (kuriozalnej?) :
http://www.diecezja.waw.pl/3096
Ufam, ze znajdzie sie ktos odpowiedzialny w Sejmie, kto na to właściwie zareaguje
Pozdrawiam

Polecam:
http://www.polskieradio.pl/130/2762/Artykul/1034836,Arendt-i-Heidegger-milosc-w-czasach-zaglady

Najbardziej polskie imię w najbardziej polskim mieście… O nazwisku nie wspomnę 🙂

Bp Hoser nie odkrywa Ameryki. Mówi rzeczy oczywiste. Jeśli Polacy i biali Europejczycy tak marnie się będą rozmnażać, jak dotąd, to w krótkim czasie zostaną zdominowali przez arabskich przybyszów. To nie jest prawdopodobne, to jest pewne. Co więcej, biali nie powinni liczyć na to, że utrzymają swój dotychczasowy dobrobyt, bo nie będzie miał kto pracować. Np. we Francji rodziny imigranckie wielodzietne żyją z socjalu nie z pracy. Jeśli Europejczycy myślą, że drukując puste euro, utrzymają dotychczasową stopę życiową, to się grubo mylą. Po niedługim czasie pozostaną im tylko puste banknoty, za które nic nie kupią.

– czytam i oczom nie wierze …
a na dodatek znajduje kolejne lamanie prawa tym razem konstytucyjnego – osobny temat Panie Adamie – duzo bardziej istotny.

Prezydent zmienil przysiege prezydencka – poprzez samowolne dodanie zdania w przysiedze: „i tak mi dopomoz Bog”.

Czy przysiega Prezydenta Dudy powinna byc zakwestionowana?
Jakie sa mechanizmy prawne aby zahamowac takie samowolne zapedy glowy panstwa.

Czytam i jeżeli tylko jest okazja, słucham Pana. Mimo lat, uczę się od Pana.

Panie Adamie, interesuję się historią kościoła Rzymsko-Katolickiego od wielu lat. W latach sześćdziesiątych mając 11 lat przeżyłem „wojnę” w parafii Ślęzaki, diecezja Sandomierska. Konflikt był wynikiem postępowania dwóch księży. Młodego Wikarego o nazwisku Sroka (niestety imienia nie pamiętam), który przyszedł do parafii po seminarium i starym proboszczem o nazwisku Burda. Dwaj duchowni i dwa odmienne światy. Młody ksiądz był idolem młodzieży. Idąc przez wioskę, czy jadąc wtedy rowerem, z każdą spotkaną osobą chociaż chwilę starał się porozmawiać.
Charakterystyka proboszcza, to jego zdanie podsłuchane przez moją Mamę, bardzo wierzącą i zszokowaną po jego słowach, „jak się ma owieczki to trzeba je umieć strzyc”. Te słowa usłyszała po mszy, koło kościoła, w rozmowie proboszcza z członkami rady parafialnej.
Takie podejście do wiernych spowodowało, że wszelkie posługi duszpasterskie w większości były zamawiane u młodego księdza z pominięciem proboszcza.
Wojna się zaczęła po powrocie księdza Sroki z urlopu. Po parafii rozeszła się wieść, że ksiądz był na urlopie z kochanką.
Apogeum zamieszek pod plebanią, było wejście ciężarnej parafianki z siekierą po drabinie do pokoju księdza ze słowami „ja tego s…syna zbiję”. To zdarzenie Rodzice opowiadali w tamtym czasie i jeszcze wiele lat później.
Skutek, kościół został zamknięty przez ówczesną milicję na jakiś czas.
Dwa wrogie obozy Burdowców i Srokowców przetrwały wiele lat.
To dało mi impuls do szukania odpowiedzi skąd w ludziach wierzących tyle zapiekłości, zawziętości, nienawiści do drugiego człowieka.
Czytając historię kościoła odkryłem, że w imię Chrystusa popełniano nieporównywanie większe niegodziwości od tych w mojej parafii wtedy.
Oglądnąłem wczoraj film o kardynale Dziwiszu. Jakoś się nie zdziwiłem.
Natomiast, zawsze gdy coś się dzieje podobnego w kościele, szukam Pana opinii. Między innymi, też z tego powodu zaprenumerowałem Politykę. Tato był członkiem ZSL. Tygodnik Polityka był prenumerowany przez Niego. W tamtych latach, moich chłopięcych, był dla mnie za trudny.
Dziękuję Panu, Redakcji, za Waszą rzetelność, otwartość na świat i ludzi.
Chciałbym być z Wami ja najdłużej z takimi Dziennikarzami jakimi jesteście.
Pozdrawiam

Drogi Panie Adamie,

przepraszam, że tędy, ale nie umiałem znaleźć e-maila.
Tutaj: https://www.wegrzyniak.com/component/k2/2890-don-stanislao
ukazał się tekst ks. Wojciecha Węgrzyniaka, którego celem była obrona Kardynała Dziwisza. Wbrew intencjom autora dokument ten daje niezły wgląd w mechanizmy. Chciałem zwrócić szczególną uwagę na punkty 5. i 7. Bardzo często bezmyślnie powtarzamy slogan „mafia watykańska” – ale historie, które jak sądzę wiernie opowiada ks. Węgrzyniak przypominają film Coppoli aż nazbyt symetrycznie.

Ksiądz Kardynał zapewnia, że nie wziął ani grosza za organizację mszy z Papieżem, i nie kłamie. W tym świecie pieniądze płynęły bez pokwitowań, niewidzialne dla skarbówki, od starszej pani w diecezji Newark, przez ręce kardynałów aż do gościa, który na lewo sprzedał cegły na budowę plebanii w Rabie czy gdzieś tam. Ksiądz Kardynał nie zatrzymywał ich sobie – on zyskiwał w innej walucie – wspierał ‚rodzinę’, a gdy będzie trzeba, ‚rodzina’ stanie za nim murem. Do końca – jak pokazały w 2015 r. uroczystości pogrzebowe bp. Wesołowskiego w Czorsztynie.