Nowa pierekowka dusz

O „sprawie Jacka Kuronia” napisał już Wiesiek Władyka, więc ja tu już nie muszę. Zresztą, co bym miał do dodania u progu kolejnej rocznicy Sierpnia? Tak sobie myślę, jak nas widzą z zaświatów solidarnościowe duchy? Na przykład sam Jacek: gdyby tak przeczytał, co o nim dziś piszą w normalnych warszawskich gazetach, a nie w prasie kato-faszystów czy nacjonal-bolszewików. 

Albo jak by też w normalnej warszawskiej gazecie przeczytał wypisy z pornografii politycznej – bez nazwisk, ale z przesłaniem godnym „Nie” : wszyscy byliście świniami. I o to chodzi – niech pokolenie IV RP myśli, że opozycja, oczywiście tylko ta „lewicowa”, to byli agenci, dewianci i aferzyści, a ministrowie III RP – sowieccy agenci. Co się nie udało propagandzie PRL i bloku radzieckiego, dokonuje się teraz, w wolnej Polsce, połączonymi siłami niektórych mediów Torunia i Warszawy. Ale zobaczycie, że ta nowa pierekowka dusz też się w sumie nie uda.

W amerykańskiej recenzji z „Beim haueten der Zwiebel”, czyli „cebulowej” autobiografii Grassa niesamowita anegdota. Syn przychodzi do ojca i mówi, że wstępuje do SS. Ojciec zabrania i wymierza synowi policzek. Ojciec nazywał się feldmarszałek Erwin Rommel, „no angel”, ale ostatecznie w opozycji do Hitlera, który „łaskawie” pozwolił mu zażyć cyjanek, a nie kazał powiesić na haku jak innych buntowników wojskowych. Syn Manfred Rommel poszedł do Wehrmachtu, przeżył wojnę, w demokratycznych Niemczech Federalnych wybrano go na burmistrza Stuttgartu. Rommel junior wybierał się do SS mniej więcej wtedy kiedy Grass. O, taki maleńki przyczynek do dyskusji o biografiach ludzi w systemie totalitarnym.