Kultura singli, czyli jak Kościół strzela sobie w stopę

Abp Marek Jędraszewski zaatakował w wywiadzie dla katolickiego tygodnika „Idziemy” tzw. kulturę singli. Ogłosił, że to jest kultura sprzeczna z normą, którą jest rodzina. Chyba zapomniał, że sam należy do tej kultury.

Ze świeckiej perspektywy bezżenni duchowni mogą być uważani za „singli”. Nie zakładają rodzin, nie mają dzieci, choć do tego namawiają wiernych. Niektórzy przeciwnie: mają dzieci i partnerki, ale nielegalnie i potajemnie. Z świeckiej perspektywy są obłudnikami, z katolickiej – grzesznikami, choć Kościół oficjalnie rodzinę i posiadanie dzieci oczywiście popiera.

Trudno się w tym dopatrzeć spójności kościelnego przekazu, ale biskupom pokroju Jędraszewskiego to jakoś nie przeszkadza. Tak przecież zawsze w Kościele było, a katoliccy konserwatyści pokroju bp. Jędraszewskiego uważają to za wartość, a nie za problem.

„Singli” w historii Kościoła nie brakuje od samego początku. Choćby pod postacią pustelników. Nie ma w tym nic złego. Każdy ma prawo wyboru: życie w pojedynkę albo razem z drugą osobą. Trudno pojąć, jakim prawem duchowny usiłuje zaszczepić negatywny stereotyp singla jako osoby jakoś gorszej, bo niezakładającej rodziny?

Takie wypowiedzi odpychają od Kościoła wiele osób. Przecież Jędraszewski nie ma dostępu do całej wiedzy o tym, czemu ten czy ta żyje w samotności. Nie zna przyczyn tej samotności, która czasem może wynikać z jakichś bolesnych doświadczeń.

Od duchownego, od duszpasterza oczekiwalibyśmy większej delikatności i taktu, więcej poszanowania cudzych wyborów życiowych (które przecież mogą się zmienić z upływem czasu). Skąd u biskupa pycha i pogarda dla żyjących inaczej, niż on by sobie życzył?

Single to społeczność zróżnicowana. Są wśród nich także osoby, które tak żyją, bo chcą tak żyć i nie uważają, że to „nienormalne”. Niektóre z nich nawet chodzą do kościoła. I są z takiego życia zadowolone. Jędraszewski to jeden z liderów katolickiej opinii. Człowiek wykształcony. Czemu odmawia ludziom prawa do życia według własnych wyobrażeń o tym, co dla nich dobre, jeśli nie robią nikomu niczego złego?

To właśnie takie wypowiedzi umacniają wizerunek Kościoła zamkniętego na współczesny świat. Nie taki Kościół głosi Franciszek i dlatego tak nie lubią obecnego papieża niektórzy katolicy, którzy woleliby antymodernistyczny sojusz z prawosławiem, protestanckimi chrześcijanami ewangelikalnymi („fundamentalistami”) i islamem.

Od wyniku starcia Franciszkowej wizji Kościoła z wizją „frondystów” w Polsce i poza nią zależy najbliższa przyszłość katolicyzmu. Szczególnie w Polsce jest to sprawa społecznie znacząca, bo – inaczej niż na zachodzie Europy – u nas katolicy są wciąż większością (aż 40 proc. praktykuje), a Kościół w różny sposób ma wpływ także na życie niewierzących.

Dlatego nie należy ignorować kościelnych wypowiedzi typu tej o „nienormalnej” kulturze singli, choć się do kościoła nie chodzi.